huisvredebreuk

Op dit moment lees ik het boek “Jezus' helden", uitg. Gideon Hoornaarn, ter voorbereiding op de laatste prediking uit de serie over David. Een prachtige compilatie van allemaal korte verhalen en getuigenissen. Bv. van een groep kinderen uit Soedan in 1993. Een Amerikaanse journalist interviewde deze zondagsschoolgroep omdat Arabische moslims regelmatig hun dorp bestormden en christenen afslachten. “Zouden jullie moslim worden?”, vroeg de journalist. De kids antwoordden:”Wij blijven christenen, want dit is de waarheid.” Terwijl zij dat zeiden leken hun gezichten te stralen als het gezicht van Stéfanus, de eerste christelijke martelaar, wiens gezicht was 'als dat van een engel.'
David dichtte in Ps. 145:15 “Aller ogen wachten op U...” Zondag beginnen we ons samenzijn met het zingen van deze psalm in de versie van PvN (Psalmen voor Nu) Hier alvast een voorproefje.
http://www.youtube.com/watch?v=9RYGgA4sBh8
Over David gesproken: Hij moet de Heere bestendig voor ogen hebben gehad, want in onze serie zijn we aanbeland in een donkere periode. Wat een ellende heeft David in zijn gezin meegemaakt met zijn kinderen. Overspel. Verlies van een kind. Incest en verkrachting. Haat tussen broers. Broedermoord. Rebellie. Samenzwering. Moord op een zoon. Je kunt zeggen: Zo vader, zo zoon. Maar dat is te kort door de bocht. Wordt het een zware preek? Kom luisteren en leren!
In de tweede dienst spreekt René Vacquier over het avondmaal: Een vader die zijn kinderen bij Hem aan tafel uitnodigt.
Een gezegende rustdag toegewenst.
Blessies,
Arie