Zorg voor Jesse: ons lichtdragertje!

Vandaag hadden Dorien en ik een eerste gesprek met Roy en Philip. Twee jonge mensen die over enkele maanden het Thomashuis in Gouderak beginnen. De voormalige "School met de Bijbel" wordt helemaal omgebouwd tot een woonvoorziening voor meervoudig gehandicapten.  Intussen is de school - waar ook onze dochters de basisschool doorlopen hebben - neergestreken in een nieuw onderkomen bij ons in het dorp. Wij zouden het bijzonder fijn vinden als Jesse over enige tijd daar geplaatst kan worden. Dat is voor ons,  zijn zussen en de kleinkinderen natuurlijk veel dichterbij. Dat zou dan ook betekenen dat wij meer contact kunnen hebben en meer zorg kunnen verlenen. Verder was het de afgelopen week sowieso de week van de zorg. Naast de zorg voor de moeder van Dorien - die in Gouda is komen wonen - hebben we ook zorg voor Pa en Ma Davidse, zoals ik al eerder schreef.  En omdat Dorien en ik de sandwich generatie vormen, is er ook de zorg voor de kleinkinderen. Vorige week vrijdag hebben we ze meegenomen naar opie en omie Davidse in het ziekenhuis en het verpleeghuis. Dat was een leuk bezoek. De kinderen hebben allebei een mooie ballon gekregen. Die waren eigenlijk voor opie en omie, maar ze hebben ze toch allebei zelf gehouden! Amy begint al aardig te babbelen en wil alleen maar haar grotere zus nadoen. In Zuidplas volgen we "Ik ben" op de voet.  Afgelopen zondag ging het over "Ik ben het licht van de wereld." Bij de voorbereiding moest ik denken aan een bezoeker van de tentoonstelling van Frans Tollenaar. Die vroeg mij: "Heeft God ook niet de duisternis geschapen?" Die vraag kwam n.a.v. een schilderijen expositie die ik opende a.h.v. een passage uit Genesis 1. Daar gaat het over het Hebreeuwse woord "bara" wat je kunt vertalen met scheppen of scheiden. Natuurlijk betekent het woord 'bara' scheppen. (creatio ex nihilo), maar ook scheiden. God maakte scheiding tussen het "niets" en het "iets". Tussen licht en duisternis. Tussen de oervloed (de zee) en het land. Tussen de dag en de nacht. Daarbij valt het op dat het licht eerder geschapen is dan de lichtdragers aan de hemel. (zon, maan en sterren). Dat lijkt tegenstrijdig. Feitelijk wil de tekst ons zeggen: het licht dat van het wezen van God uitgaat, was er altijd al. Het is ongeschapen. Een aspect van het wezen van God. P as op de vierde dag worden de hemelse lichtdragers geschapen. Die maken scheiding tussen dag en nacht en de seizoenen. In omgekeerde volgorde vertelt Openbaring 22 ons dat in de nieuwe eeuwigheid de lichtdragers er niet meer zullen zijn. (Ook de scheiding van land en zee wordt opgeheven!) In het nieuwe Jeruzalem zal het eeuwige licht van de Vader en het Lam de mensheid verlichten!  In God is in het geheel geen duisternis. God kan ook de duisternis niet scheppen. Duisternis wordt altijd verdreven door het licht.  Daarom zal alles ooit aan het licht komen, want in de eeuwigheid is er nergens meer duisternis. Niets zal meer verborgen zijn. Niets kan  verborgen blijven. Met deze filosofische notities gaan we een nieuwe week in! Shalom   Arie  

ziekenhuis

Weer is het al enige tijd geleden dat ik op mijn blog schreef. Intussen is er weer veel gepasseerd.  Naast het feit dat ik mijn voet brak over een stoeprand en enkele weken in het gips huppelde, viel Dorien van het paard en kneusde haar ribben. Allebei erg pijnlijk. Gelukkig konden we elkaar afwisselen in de verzorging. Nu zijn deze lichamelijke ongemakken weer voorbij. Dat betekent niet dat alle zorg over is. Ma (oma) Davidse moest opgenomen worden in het ziekenhuis. Zij had al langere tijd veel last van overgeven en toenemend gewichtsverlies. Na onderzoek bleek dat zij kanker heeft aan de alvleesklier. Daat was een verdrietige boodschap. Vorige week is zij opgenomen in het Maxima Medisch centrum in Veldhoven. Eerst moet zij aansterken via sondevoeding en mogelijk dat zij volgende week wordt geopereerd. Omdat haar darm door de tumor wordt dichtgedrukt, moet er een soort bypass worden gemaakt van de maag naar de dunne darm. Daarna moeten we verder zien. De kanker kan helaas niet worden weggenomen, maar de groei kanmogelijk wel worden vertraagd of tot stilstand gebracht. Als gevolg daarvan moest Pa Davidse opgenomen worden in een verzorgingstehuis. Voor hem ook allemaal erg heftig. Helaas is hij grotendeels immobiel en ook voor de rest is hij niet in staat om voor zichzelf te zorgen. Voor de hele familie (inclusief onszelf) komt er veel mantelzorg om de hoek kijken. We doen het graag, hoewel het veel tijd kost. Verder zijn we ook nog altijd bezig met de overplaatsing van Jesse naar een zorginstelling meer in de buurt. De afstand naar Amsterdam breekt ons wel erg op. Temeer omdat we hem vaak op vrijdagmiddag halen en het verkeer dan extra druk is. Nu zijn we ons aan het orienteren op plaatsing in het Thomashuis dat bij ons in Gouderak wordt gerealiseerd of in de zorgboerderij "de Hoekse Gang' in Bergambacht, waar Daphne werkt. In de ABC gemeente Zuidplas gaat het erg goed. We werken met heel veel pezier in de nieuwe gemeente en de groep mensen die de diensten bezoekt groeit langzaam en wordt steeds hechter. Afgelopen zondagen gesproken over de zgn. "Ik ben" uitspraken. Jezus die zegt: Ik ben het Lam. Ik ben het Woord. Ik ben het levende brood etc. Nu ga ik me voorbereiden op de volgende toespraak in deze serie: Ik ben het levende water. We verdiepen ons dan in de ontmoeting tussen Jezus en de Samaritaanse vrouw (Joh. 4) en het Sukkothfeest (Joh. 7) Shalom Arie