Weer is het bijna weekend en ik zit nog na te gloeien van een paar dagen "Oud en Nieuw" vieren in een huisje in Twente met de hele familie. We hebben genoten van het heerlijke weer, de sneeuwpret, het prachtige landschap en de onderlinge gezelligheid. Harten worden warm van onderlinge verbondenheid. Ook de gluh wijn helpt om de koude botten in het lijf na een sneeuwwandeling weer te laten gloeien.
Over kou gesproken: het vriest al weken en de elfstedenkoorts neemt toe. Op Grutto 10 gebeurt hetzelfde. De kachel in de huiskamer 'vreet' hout dus is het binnen behaaglijk warm. Ook boven op mijn kantoor. Zondag worden drie mensen gedoopt in de tweede dienst. Toen ik jaren geleden in Rusland was, maakte ik daar een doopdienst mee in de rivier. Het was begin mei en de ijsschotsen dreven nog in het water! Maar dat was voor de doorgewinterde jong gelovigen in Rusland geen probleem. Gedoopt werd er. As. zondag zal er zeker geen ijs in het bad drijven. Wees gerust. Het water wordt goed verwarmd. Belangrijker nog dan de water of buitentemperatuur is de temperatuur in ons hart. Als die is gedaald, mag de thermostaat een beetje hoger gezet worden. De Emmausgangers zeiden tegen elkaar toen ze terugkeerden naar Jeruzalem: "was ons hart niet brandende in ons terwijl Hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften opende?" (Lk. 24:32)
In de eerste dienst gaan de liederen en de prediking over de serie rond de persoon van David. We beginnen aan deel twee. "De verovering van Jeruzalem: city of the great King." Jeruzalem brandhaard? Of brandend middelpunt van hemel en aarde? Net als de Emmausgangers zijn wij ook als pelgrims onderweg. Naar een nieuw Jeruzalem.Een kacheltje zal daar wel niet meer nodig zijn, want Opb. 21 zegt dat haar lamp het Lam is.
Een goed weekend toegewenst en een warme zondag!
Blessies,
Arie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten