Vandaag lekker met Hans en Marianne van Steenwijk gegeten in restaurant "het oude station" in Baarn. Zo een periode van bijna drie jaar afgesloten waarin we met z'n vieren opgetrokken zijn en ontzettend veel goede gesprekken gehad hebben, coaching en communicatietraining hebben gedaan, intervisie ed. Het bekende boek van Stephen Covey - dat we samen hebben doorgenomen - is voor iedere leiding gevende een absolute aanrader. "De zeven eigenschappen van effectief leiderschap." Een citaat uit het boek wat me erg aansprak. Het komt uit de musical van "de man van La Mancha." Het gaat over een ridder die verliefd wordt op een hoer en haar niet beoordeelt op haar levensstijl, maar op haar kwaliteiten. Hij geeft haar ook een nieuwe naam: Dulcinea! Aanvankelijk wil zij niets van hem weten. Het oude script is te sterk. De ridder (Don Quichot alias Miguel de Cervantes) ziet zij als een wilde fantast. Maar hij gaat gewoon door. Geleidelijk verandert haar manier van leven want hij geeft steeds weer blijk van zijn onvoorwaardelijke liefde. Geleidelijk dringt het tot haar door. Het raakt haar ware aard. Ze gaat het geloven en handelt vanuit haar nieuwe paradigma. Later - als zij toch weer terugvalt - roept Don Quichot haar bij zijn sterfbed en zingt voor haar het prachtige lied: " The impossible dream". Dan kijkt hij naar haar en fluistert: Je bent Dulcinea, niet vergeten.
Wat een prachtig verhaal. Wat een schitterende parallel tussen
Jezus en zijn bruid, de gemeente. Wat een ontroerend voorbeeld. Een geweldig uitdaging ook om vast te houden aan een onmogelijke droom. Ook onze droom, die al bijna 25 jaar geleden is begonnen! Je weet tenslotte dat het genade is en door Jezus in vervulling zal gaan.
The Impossible Dream Lyrics by Joe Darion Music by Mitch Leigh
To dream the impossible dream,
to fight the unbeatable foe,
to bear with unbearable sorrow,
to run where the brave dare not go.
To right the unrightable wrong,
to love pure and chaste from afar,
to try when your arms are too weary,
to reach the unreachable star.
This is my quest, to follow that star --
no matter how hopeless,no matter how far.
To fight for the right without question or pause,
to be willing to march into hell for a heavenly cause.
And I know if I'll only be true to this glorious quest
that my heart will be peaceful and calm when I'm laid to my rest.
And the world will be better for this,
that one man scorned and covered with scars
still strove with his last ounce of courage.
To reach the unreachable stars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten